وال‌ها چگونه عظیم‌الجثه شدند؟
نهنگ یا وال پستانداری آبزی است از رده آب‌بازسانان که دمی بلند دارد.
پشتش پهن و گوشتالو است و زندگیش را در اقیانوس‌ها می‌گذراند.
اگر او را به ساحل بیاورند آن‌قدر به او فشار می‌آید که می‌میرد.
نوزاد او وقتی به دنیا بیاید بزرگ است.
نهنگ هم مثل بقیه پستانداران شیر می‌مکد. بدنش مو ندارد
دو گروه عمده نهنگ‌ها :
یعنی نهنگ‌های دندان‌دار و نهنگ‌های بی‌دندان روش و رژیم‌های متفاوتی برای تغذیه دارند.
نهنگ‌های دندان‌دار اغلب از ماهی و ماهی مرکب تغذیه می‌کنند.
آن‌ها همچنین سخت‌پوستان دریایی را شکار می‌کنند.
بعضی گونه‌ها همچون نهنگ خلبان اغلب تنها از ماهی مرکب تغذیه می‌کند. این نهنگ‌ها دارای تعداد کمتری دندان (۷ تا ۱۲ جفت در هر فک) هستند.
نهنگ‌های عنبر:
متخصص شکار ماهی مرکبند در فک پایینی خود ۲۰ تا ۲۵ دندان دارند که در فک بالایی دندان‌ها وستیجیال هستند و از درون لثه بیرون نمی‌آیند
یکی از شناخته شده ترین روش‌های تغذیه در نهنگ‌های بی‌دندان، روشی است که با نام «شکار حبابی» شناخته می‌شود.
در این روش، هر نهنگ حباب‌های هوا را در زیر دریا آزاد می‌کند و دیوارهایی از هوای بالارونده در آب پدید می‌آورد.
کریل‌ها و ماهیانی که درون دیوار هوایی هستند از ترس به مرکز محدوده دایره‌شکل حبابی می‌روند و در این هنگام
نهنگ با باز کردن دهان خود تعداد بسیاری از آن‌ها را در یک بار بالا آمدن از آب می‌بلعد .
محققان با بررسی روند تکامل وال‌ها طی چند میلیون سال گذشته به نتایج جالب توجهی رسیدند.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ،
گروهی از دانشمندان دانشگاه‌های استنفورد، شیکاگو و موزه و مرکز تحقیقاتی اسمیتسونیان (Smithsonian) طی پژوهشی به بررسی روند تکامل وال‌ها پرداختند و به نتایج قابل توجهی رسیدند.
شاید وال‌ها بزرگترین حیوانات روی زمین باشند، اما محققان طی این پژوهش جدید با مقایسه استخوان‌های وال‌های امروزی با فسیل‌های موجود از گونه‌های منقرض‌شده این حیوان متوجه جهش ژنتیکی و تغییر اندازه وال‌ها نزدیک به 4.5 میلیون سال پیش شدند.
آن‌ها دلیل این جهش را افزایش قابل توجه مواد غذایی در نتیجه تغییرات آب و هوا می‌دانند.
وال‌ها از روند تکاملی 30 میلیون ساله برخوردارند و اغلب این مدت با طولی نزدیک به 10 متر نسبتا کوچک حساب می‌شده‌اند، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد به طور مثال وال آبی که با 30 متر طول، امروزه عظیم الجثه‌ترین موجود کره زمین محسوب می‌شود، 3 میلیون سال پیش به سرعت دچار جهش شده است و دانشمندان می‌خواستند بدانند چرا این اتفاق رخ داده است.
اولین گام برای یافتن چرایی این اتفاق اندازه‌گیری و محاسبه تقریبی ابعاد گونه‌های منقرض‌شده از طریق فسیل‌های موجود بود.
آن‌ها به دنبال تشکیل یک اسکلت از وال‌های منقرض‌شده بودند و بهترین راه را برای تحقق این هدف اندازه‌گیری عرض جمجمه و محاسبه تقریبی اندازه بدن وال توسط جمجمه‌اش می‌دانستند.
محققان روی بقایای 63 گونه منقرض‌شده موجود در موزه اسمیتسونیان مطالعه کردند.
آن‌ها دریافتند جهش وال‌ها واقعا 4.5 میلیون سال پیش اتفاق افتاده است.
آن زمان تغییری در اکوسیستم رخ داده است که موجودات عظیم‌الجثه را بر سر یک دوراهی قرار داده است که موجب شده تا حیوانات بزرگتر شروع به تغییر و تقسیم شدن به گونه‌های مختلف کنند و گونه‌های کوچکتر از بین بروند.
دانشمندان می‌گویند به نظر می‌رسد این جهش و تغییر اندازه از آغاز عصر یخبندان اتفاق افتاده باشد.
تغییرات آب و هوا باعث شده تا وال‌ها این گونه واکنش نشان دهند.
“نیکولاس پاینسون”، سرپرست محققان گفت:
ابعاد یک حیوان می‌تواند چیزهای زیادی را درباره نقش زیست‌محیطی آن حیوان توضیح دهد.
تحقیقات ما نشان داد که چگونه اقیانوس‌ها و آب و هوا بزرگترین مهره‌داران زمین را حمایت می‌کنند.
اما امروزه اقیانوس‌ها و شرایط آب و هوا بر اثر اعمال بشر در حال تغییر هستند و باید دید آیا اقیانوس‌ها توانایی تطبیق و حفظ و حراست از چندین میلیارد انسان و همچنین مهره‌داران دیگر را خواهند داشت یا خیر.
برای پاسخ به این سوال باید به مطالعه هر چه بیشتر راجع به سرگذشت سیاره زمین پرداخت.
دیدگاه خود را بنویسید